‏ نقش محلول‌پاشی سالیسیلیک اسید و کیتوزان در شرایط تنش کم آبی بر ‏برخی صفات فیزیولوژیکی و عملکرد روغن گلرنگ ‏‎(Carthamus tinctorius L.)‎

تأثیر تنش خشکی و محلول­پاشی سالیسیلیک اسید و کیتوزان روی گلرنگ طی آزمایشی به­صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در دانشگاه زابل بررسی شد. در این آزمایش سه سطح تنش خشکی شامل آبیاری در زمان تخلیه 25، 50 و 75 درصد آب قابل استفاده خاک به عنوان عامل اصلی و چهار سطح محلول­پاشی شامل بدون محلول­پاشی (شاهد)، محلول­پاشی سالیسیلیک اسید (424/0 گرم در لیتر)، محلول­پاشی کیتوزان (5 گرم در لیتر) و تلفیق سالیسیلیک اسید و کیتوزان به­عنوان تیمار فرعی در نظر گرفته شدند. تنش آب موجب کاهش عملکرد روغن، فسفر، پتاسیم و کلسیم اندام هوایی شد. عملکرد روغن با افزایش تنش خشکی نسبت به آبیاری کامل 11 درصد کاهش یافت. همچنین، تنش خشکی شدید موجب افزایش میزان سدیم دانه شد ولی بر نیتروژن اندام هوایی، آهن اندام هوایی، شاخص پایداری غشاء و درصد رطوبت نسبی اثر معنی­داری نداشت. محلول­پاشی سالیسیلیک اسید و کیتوزان موجب افزایش عناصر پرنیاز (نیتروژن، فسفر و پتاسیم) و کم­نیاز (کلسیم، سدیم و آهن) گردید. عملکرد روغن دانه تحت تاثیر محلول­پاشی قرار نگرفت. به­طورکلی، کاربرد تلفیقی کیتوزان و سالیسیلیک اسید روی صفات مورد مطالعه اثر بخش­تر بود، لذا می‌توان مصرف توامان این دو ماده را به­صورت محلول­پاشی به­منظور توسعه کشت گلرنگ در منطقه سیستان مد نظر قرار داد.